Zoran R. Pešić
MEĐUNARODNI ODNOSI I COVID–19
Autor za predmet ovog rada uzima analizu međunarodnih odnosa izazvanih pandemijom COVID – 19 s ciljem da ukaže na vitalnost i primat neorealističke teorijske paradigme u odnosu na neoliberalnu. U radu se nakon uvoda razmatraju osnovna teorijska polazišta realističke i liberalističke teorije međunarodnih odnosa i analiziraju međunarodni odnosi iz neorealističke perspektive. U analizi su korišćena deskriptivna, analitička i sintetička metoda. U zaključku je konstatovano da je realističku viziju međunarodnih odnosa potvrdila stvarnost izazvana krizom, a da je Srbija u međunarodnim odnosima bila u različitim fokusima zbog pojedinih spoljnopolitičkih poteza i da će vreme pokazati koliko će to biti povoljno ili ne po njen položaj u međunarodnim odnosima. Istovremeno je problematizovan trenutan ishod nadmetanja ove dve teorijske paradigme u kontekstu budućnosti njihovog značaja i egzistencije svih aktera međunarodnih odnosa, pa shodno tome i najboljih mogućih odnosa.
INSTITUCIONALNA UPOTREBA POLITIČKE VOLJE U JAVNOJ POLITICI
Autor polazi od činjenice da je uloga političke volje kao političke pojave nedovoljno proučavana u javnoj politici, a da je istovremeno prisutna u javnom diskursu najčešće konstatacijom da za konkretnu javnu politiku nema političke volje. Predmet rada je politička volja u javnoj politici, a cilj da se politička volja objasni kao politička pojava i da se ukaže na moguće parametre njenog prisustva/odsustva i uticaja na javnu politiku. U radu su korišćene deskriptivna, deduktivna i analitičko-sintetička metoda. Zaključeno je da politička volja ima važan uticaj u odlučivanju i sprovođenju javne politike, da je moguće procenom određenih komponenti i njihovih parametara uočiti njeno prisustvo, odnosno njenu transformaciju od volje za nešto u volju protiv nečega, a da je odgovornost najveća prepreka samovolji.