Uroš P. Novaković
SOCIOLOŠKI I PRAVNI ASPEKTI LIČNIH ODNOSA DETETA I RODITELЈA KOJI NE VRŠI RODITELЈSKO PRAVO
Porodična forma u kojoj se odgajaju deca pretrpela je značajne promene poslednjih nekoliko decenija. Sve veći broj razvedenih brakova i rađanje dece u vanbračnim zajednicama stavio je u fokus porodičnopravne teorije i prakse odnose deteta i roditelja koji nisu vezani za porodično okruženje u kome oba roditelja ravnopravno učestvuju u vaspitavanju i odgajanju deteta. U najvećem broju slučajeva roditeljsko pravo se dodeljuje majci. Stavljanje deteta i njegovog najboljeg interesa u centar odlučivanja prilikom donošenja odluke o održavanju ličnih odnosa sa roditeljem koji ne vrši roditeljsko pravo (ocem), postavilo je zahtev usklađivanja načela potrebe deteta za održavanjem ličnih odnosa sa roditeljem koji ne vrši roditeljsko pravo i stabilnosti porodičnog života deteta. Autor nalazi da četiri grupe faktora presudno utiču na održavanje ličnih odnosa roditelja koji ne vrši roditeljsko pravo i deteta: postojanje nove porodične zajednice i dece, stabilnost ličnih odnosa između članova rastavljene porodice, davanje izdržavanja i geografska udaljenost deteta i roditelja koji ne vrši roditeljsko pravo (oca).