Biljana V. Zekavica

U ovome radu se raspravlja intenzitet, forma i stepen osvešćenosti postmodernizacije socijalnog rada. U tom smislu, pod postmodernizacijom socijalnog rada se podrazumeva njegovo diskurzivno/metanarativno smeštanje u kontekst globalno postmodernizovanih društva, kako na nivou spoljne institucionalne mreže značenja, tako i na nivou unutrašnjeg rekonfigurisanja, reformulisanja, redefinisanja i reorganizovanja po novim, postmodernim, načelima, agendama i zahtevima. Međutim, to ne znači apsorbovanje nekim drugim metanarativom, već formulisanje autentičnog metanarativa socijalnog rada. Objašnjenje posmodernosti i postmodernizacije ne mora nužno biti deo „intelektualno-spekulativneˮ sfere postmodernizma, modernističke teorije mogu biti integrisane sa postmodernističkim diskurzivnim protokolima u svrhu hibridnog objašnjenja nekog odnosnog fenomena. Takav stav/pozicija se afirmiše preko propitivanja/dekonstrukcije TIME/TIME modela i odnosa neoliberalnog metanarativa i metanarativa socijalnog rada.

Puna primena Zakona o socijalnoj zaštiti postići će se donošenjem svih podzakonskih akata koja su Zakonom propisana a koja konkretnije i bliže regulišu oblasti socijalne zaštite. Predmet analize ovog rada je Pravilnik o bližim uslovima i standardima za pružanje usluga socijalne zaštite, akt koji je zamenio celu jednu grupu pravilnika koja su ranije uređivala standarde u zavisnosti od korisničkih grupa. Cilj rada je da se da jedna analiza uslova i standarda koja će pružaocima usluga socijalne zaštite skrenuti pažnju na ključna mesta Pravilnika i da ukaže na važnost primene Pravilnika u svakodnevnom radu pružalaca usluga, u smislu kontinuiranog ispunjavanja strukturalnih i funkcionalnih standarda usluga, kako zajedničkih, tako i posebnih, specifičnih za konkretnu uslugu. Primena Pravilnika predstavlja značajan korak u procesu uvođenja kvaliteta u sistem socijalne zaštite, uređenju sistema i uspostavljanju sistema licenciranja organizacija socijalne za­štite.

Poslednjih godina Srbiju karakteriše proces intenzivne reforme sistema socijalne zaštite. Reformu prati donošenje novog Zakona o socijalnoj zaštiti i velikog broja podzakonskih akata koji omogućavaju potpuniju primenu Zakona i daju puniji pravni osnov za reformske procese. U ovom radu sažeto su prikazane odredbe Zakona o socijalnoj zaštiti koje se tiču usluga socijalne zaštite i licenciranja organizacija socijalne zaštite kao i odredbe Pravilnika o licenciranju organizacija socijalne zaštite, kao osnova za uspostavljanje sistema licenciranja. U prikazu zakonskih odredbi i odredbi Pravilnika izabrane su samo one odredbe koje bliže uređuju ovu oblast, definišu pojmove, uslove i procedure. Autor ukazuje na značaj procesa licenciranja, prikazuje postupak za dobijanje licence za pružanje usluga socijalne zaštite, kao i uslo­ve za suspenziju, oduzimanje i obnavljanje licence. Ideja autora je da odgovori na pitanja: šta je licenciranje, ko licencira organizacije socijalne zaštita za pružanje usluga socijalne zaštite i po kojim uslovima, da približi i pojednostavi odredbe Zakona i Pravilnika sadašnjim i potencijalnim pružaocima usluga u oblasti socijalne zaštite.