Biljana Prodović Milojković

Ovaj rad istražuje da li postoji veza između zadovoljstva komunikacijom i organizacione posvećenosti zaposlenih. Motiv istraživanja bila je želja da se utvrdi da li postoji opravdanost pretpostavke da se povećanjem zadovoljstva komunikacijom kod zaposlenih povećava njihova posvećenost organizaciji. Istraživanje je zasnovano na studijama koje su analizirale povezanost zadovoljstva komunikacijom i organizacione posvećenosti zaposlenih, koje su sproveli Federiko Varon (1996. godine) i Tomas Ng Ng i saradnici (2006. godine). Osnovni razlog zašto je važno znati odgovor na ovo istraživačko pitanje predstavlja dokazivanje uloge koju zadovoljstvo komunikacijom ima u procesu stvaranja i intenziviranja organizacione posvećenosti zaposlenih, a samim tim u kreiranju uspešne organizacije (njene „organizacione kulture“) i njene konkurentske prednosti. Istraživanje se temelji na odgovorima prikupljenim standardizovanim i strukturiranim anketnim upitnikom na uzorku od 105 ispitanika, tokom drugog polugodišta školske 2018/2019. godine. Istraživanjem su obuhvaćeni zaposleni u osnovnoj školi „Vuk Karadžić” iz Knjaževca, srednjoj „Tehničkoj školi” iz Knjaževca i srednjoj „Ekonomskoj školi” iz Niša. Za statističku analizu prikupljenih podataka na nivou deskriptivne statistike korišćene su mere centralne tendencije (medijana) i mere varijabiliteta (standardna devijacija). Od neparametrijskih testova za procenu zavisnosti između varijabli korišćen je Spirmanov koeficijent korelacije.

The paper establishes the degree of distance of the student population in Serbia, Macedonia and Bulgaria towards neighboring nations. The measured distance indicates the conflicting potential of the observed student population, as well as the possibility of mitigating this potential through common “friends”. In addition to the average distance, the degree of homogeneity of the student population in relation to the measured distance is analyzed, which indicates a consolidation of ethnic identity by identifying/constructing a common “enemy”. The distance is measured by the Bogardus scale of seven (un)acceptable relations (with uneven degree of intimacy) with members of the neighboring nations. We have found that realistic conflict as perceived threat by Serbian students translates into relatively smaller distance towards ethnic out-groups than symbolic threat to national identity as perceived by Macedonian students. In all three subsamples the magnitude of distance is associated with the field of study, in Serbian subsample with parents’ education, and in neither subsample it is associated with students’ sex. The analysis was carried out on the data from the empirical research of the value orientations of students within the project “Tradition, modernization and national identity in Serbia and the Balkans in the process of European integration”, realized by the Center for Sociological Research at the Faculty of Philosophy in Nis.

Cilj rada je da se ukaže na značaj potpunog razumevanja uticaja nacionalne kulture, pozivajući se na analizu šest njenih dimenzija, pristupa postavljenog od strane holandskog autora Gerta Hofsteda. Pored objašnjenja načina rešavanja osnovnih pitanja i problema društva, Hofsted je, analizom navedenih dimenzija, dao veoma snažan podsticaj velikom broju interkulturnih istraživanja, kreirajući tako osnovu za sva dalja proučavanja uticaja nacionalne kulture na različite aspekte.

Poseban fokus rada usmeren je na analizu vrednosnih dimenzija srpske nacionalne kulture, izdvajajući značaj Hofstedovih pretpostavki i realnog stvarnog stanja, uz pokušaj sistemskog i holističkog objašnjenja postojećeg odstupanja i njenih odlika.

Prikaz knjige: Ljubiša Mitrović, Homo religiosus i kultura mira, Niš, Filozofski fakultet u Nišu, 2010.

Autori u radu analiziraju različita obeležja mladih (studenske populacije) koja utiču na razmišljanja i delanja u pravcu emigracije. Upravo jedna takva njihova orijentacija upućuje na zaključak da je reč o njihovoj nedovoljnoj integraciji u društvu. Namera autora je da na osnovu iskazanih obeležja dokažu ili opovrgnu takvu konstataciju. Rad je obogaćen obiljem korisnih informacija, ali sa tendencijom da se iskazana saznanja moraju iskoristiti i poslužiti kao osnova za konkretne akcije ka rešavanju problema sa kojima se mladi suočavaju, a sve u cilju da dati podaci ne ostanu samo hrpa procenata.