Andrijana Z. Jovanović
PRINCIP PROAKTIVNE TRANSPARENTNOSTI I OTVORENOSTI U RADU PARLAMENTA: SLUČAJ SRBIJA
Ovaj rad se odnosi na princip proaktivne transparentnosti i otvorenosti, kao relativno novi princip rada, delovanja i evaluacije subjekata javnog prava, odnosno, u najširem smislu, organa javne vlasti. Cilj ovog rada je da široko shvaćen princip proaktivne transparentnosti i otvorenosti, uporedno analizira u kontekstu rada parlamenata demokratskih i tranzicionih zemalja uopšte, a posebno Narodne skupštine Republike Srbije i službe Narodne skupštine. Princip proaktivne transparentnosti i otvorenosti odnosi se na ukupnost mera kojima su subjekti javnog sektora dužni da kontinuirano i samoinicijativno učine dostupnыm javnosti podatke koji su nastali u radu i u vezi sa radom organa javne vlasti.
NOVI PRISTUPI MANJINSKOM PITANJU: DECENTRALIZACIJA I NACIONALNE MANJINE - SLUČAJ SRBIJA
Svako društvo/država u kojoj žive nacionalne matine suočava se sa dilemom na koji način se ovi „posebni“ delovi društva inkorporiraju u širu zajednicu. Integracija kroz proces decentralizcije jedan je od načina, budući da ona jača demokratsku strukturu društva, štiti manjine i podstiče građansku participaciju, stvarajući pozitivnu identifikaciju građana sa društvom. Proces integracije u ovom radu posmatramo kroz prizmu pravde, gde je cilj integracije postizanje pravne jednakosti između nacionalne manjine i većine, odnosno smanjenje nadmoći većine. Bitan preduslov uspešne integrativne manjinske politike je sprečavanje eskalacije sukoba ili izbijanje konflikta među različitim etničkim zajednicama. Proces integracije zasniva se na poštovanju principa tolerancije i principa interakcije. Politika integracije treba da približi interese većine i manjine i stvori osećaj pripadnosti zajedničkom društvu, i na taj način umanji opasnost od segregacije etničkih zajednica, naročito onih koje su teritorijalno koncentrisane. U decentralizovanom sistemu to je moguće, budući da takav sistem podrazumeva uvećanje nadležnosti nižih, perifernih državnih organa i nedržavnih institucija i podstiče aktivnije učešće građana u procesima odlučivanja i donošenja odluka koje se odnose neposredno na njih.
URBANO UREĐENЈE I SISTEMSKI KAPACITETI GRADA BEOGRADA
Urbane studije savremenih gradova-metropola, obuhvataju sve fenomene koje utiču na kvalitet života građana velikog grada. Ove fenomene možemo posmatrati multidisciplinarno, odnosno sa različitih aspekata, kao na primer, socijalnog, ekonomskog, urbanističkog, političkog, pravnog... Savremene urbane studije uvek značajnu pažnju posvećuju administrativno-organizacionom, funkcionalnom i institucionalnom sistemu velikog grada i njegovom okruženju, jer su ovi sistemi osnov urbanog razvoja u kojem se akcenat stavlja na kvalitet usluga onih koji u njemu žive. Zato i urbano uređenje grada Beograda jeste usko povezano sa njegovim administrativno-organizacionim, funkcionalnim i institucionalnim sistemom, koji će u nastavku biti detaljno objašnjeni, prvenstveno kroz odnos grada Beograda i države, ali i Grada i gradskih opština. Posebno treba pomenuti da postojeći administrativno-organizacioni sistem grada Beograda je veoma složen, te da Beograd obuhvata veoma široko područje sa velikim brojem naselja, koja se razlikuju po karakteru, funkcijama, veličini, broju stanovnika i ekonomskoj snazi. Savremeni urbani razvoj zahteva i postojanje adekvatnih funkcionalnih ali i institucionalnih preduslova za to. U ovom radu, najpre će se ukazati na karakteristike urbanog razvoja grada Beograda i izazove u periodima pre tranzicije 1990-2000. godine, a zatim i tokom perioda zakasnele tranzicije, od 2000. godine do danas.