TEORIJE O DRŽAVI KOJE IMPLICIRAJU ESENCIJALNOST POVEZIVANJA SA DRUGIM MEĐUNARODNO-PRAVNIM SUBJEKTIMA

Igor Janev

Sažetak

U ovom radu razmatramo državne teorije koje se oslanjaju na suverenu interakciju države sa drugim državama, čime se ispoljava suverenitet i samo-definiše država. Državna teorija interakcije i svojevrsnog samo-određenja kroz interakciju uspostavlja najpre međunarodno-pravni subjektivitet (pored unutrašnje-pravnog koji nastaje kasnije) i nadalje ovakav entitet sa određenim pravnim i političkim kapacitetima određuje i razvija elemente i dimenzije svog državnog interesa. Nacionalni interes jednog međunarodnog lica (ili subjekta) odlikuje se uvek spoljnom politikom prema drugim međunarodno-pravnim licima odnosno, u užem smislu, prema državama koje takođe interaguju (tj. imaju diplomatski kapacitet). Ovakve teorije o samoodređenju države kroz međunarodnu državnu interakciju, gde državni ili nacionalni interes ima bazičnu ulogu, imaju posebno mesto u redefinisanju političke teorije države i prava.

Reference

1. Bertalanfy L. Von, General Systems Theory, Penguin Press, London, 1971.
2. Carr E. H, The twenty years’ crisis, Mac Millan, 1946.
3. Morgenthau, Scientific man vs. power politics, University of Chicago Press, 1946.
4. Morgenthau, Politics among Nations, Harper and Row; 1948.
5. Jellinek G., Allgemeine Staatslehre, Berlin, 1922.
6. Келсен Х., Чиста теорија права, Правни факултет, Београд, 2007.
7. Waltz K.N., Theory of international politics, Random House, 1979.
8. Wight M., Power politics, Royal Institute of International Affairs, 1946.